Ziemia po potopie

Na dodatek z tekstu biblijnego wynika, że Noe i jego rodzina wchodzili do arki jako wegetarianie, a po jej opuszczeniu wolno im było spożywać mięso.Nie mieli innego wyboru. Nowa ziemia prawdopodobnie w tym czasie jeszcze nie rodziła żadnych owoców, ziaren czy roślin, więc ocaleni musieli roztropnie zdecydować się na zachowanie albo podzielenie jedzenia, jakie im pozostało – zwłaszcza w świetle faktu, że mogli wchodzić w epokę lodowcową czy „porę zimową”, podczas której nic nie mogło wyrosnąć. Poza tym potrzebowali skór i futer niektórych zwierząt na ciepłe ubrania, co prowadziło w sposób naturalny do wykorzystania mięsa. Z pewnością mięsa nie brakowało, gdyż Bóg kazał Noemu zabrać na arkę po siedem par zwierząt czystych. Wydaje się oczywiste, że zostały one zabrane nie tylko w celu zachowania gatunków; poza tym sakralne ofiary nie wymagały aż tylu dodatkowych zwierząt. Bez względu na przyczyny Noe i jego rodzina stanęli przed koniecznością przystosowania się do dramatycznie zmienionego świata, który musiał być dla nich tak szokujący, jak dla nas byłoby wylądowanie na Księżycu. Świat po potopie nie był tak stabilny jak przed potopem. Przez przynajmniej 700 lat powszechne były wybuchy wulkanów i trzęsienia ziemi, klimat był zmienny i surowy. Ta światowa niestabilność zaowocowała epoką lodowcową. Śniegi i lód epoki zlodowaceń były wynikiem trzech czynników, mających swoje źródło w potopie: intensywnego parowania oceanów, obfitych opadów śniegu i zmniejszonego topnienia.