Odkrywanie sekretów Araratu

W trakcie poszukiwań arki Noego badaczom góry udało się rozwikłać kilka jej tajemnic. Doszli do przekonania, że najlepszym okresem na eksplorowanie masywu są późne miesiące letnie w latach, gdy topnienie śniegu jest większe niż zazwyczaj.Góra Ararat przez cały rok jest pokryta grubym lodem śniegiem – mówi John Wanvig, poszukiwacz arki, prawnik z zawodu. – Występują oczywiście sezonowe zmiany temperatury. Lód i śnieg topią się, najbardziej w sierpniu wrześniu, co zwiększa szanse na zobaczenie arki. Poza tym co parę lat występują cykle ocieplenia, które powodują zwiększone tajanie na okrytym śniegiem szczycie. Trzeba również pamiętać, że Ararat jest stożkiem wulkanicznym, pociętym siecią szczelin i rozpadlin, z których wydobywa się para i gaz. Z geologicznego punktu widzenia jest całkiem możliwe, że ciepło wydobywające się na powierzchnię przez te otwory wentylacyjne wspomaga okresowe cykle topnienia. Inni, którzy również analizowali cykle topnienia na górze, doszli do własnych kontrowersyjnych wniosków. Mary Irwin, wdowa po astronaucie i poszukiwaczu arki Jimie Irwinie, też brała udział w ekspedycjach na Ararat. Oto co wywnioskowała: Opierając się na własnych obserwacjach procesu topnienia na górze Ararat dochodzę do wniosku, że nie zależy on od większych opadów śniegu w zimie czy wyższych temperatur latem. W rzeczywistości jest uwarunkowany ciepłymi i silnymi wiatrami wschodnimi wiejącymi znad pustyni w Iranie. Prawdę mówiąc, jeden Z miejscowych powiedział nam, że sposobem na uniknięcie tych porywistych wichrów jest trzymanie się szlaku, który wiedzie prosto do arki Noego.