Arka w śniegu

Dziób i rufa byty dobrze widoczne, ale środek był pogrzebany w śniegu, a jeden koniec arki odpadł i zgnił. Konstrukcja miała ponad 30 metrów wysokości i ponad 300 metrów długości [szacunkowo; Nouri, nie mając możliwości zmierzenia statku, przecenił jego wielkość w porównaniu z wymiarami biblijnymi]. Drewno było szczególne, ciemnoczerwonawe, prawie koloru żelaza, i wydawało się bardzo grube. Myślę, że to zimno zakonserwowało drewno. Jestem przekonany, że widzieliśmy prawdziwą arkę, chociaż ma ona ponad 4000 lat!
Mimo że znajdowali się w odległości strzału karabinowego, nie mogli do niej dotrzeć, bo skłon poniżej występu, na którym spoczywała, był ścianą czystego lodui śniegu, a nie mogli czekać na letnią odwilż. Nouri daremnie próbował znaleźć pomoc i finansowe wsparcie, które umożliwiłoby wydobycie arki przed ponownym zamarznięciem albo wpadnięciem w głębszą szczelinę. Pragnął zabrać ją na Światową Wystawę w Chicago w roku 1893, ale jego marzenie nigdy się nie ziściło. Książę zmarł nagle na zapalenie płuc kilka lat po wystawie, nie zostawiając mapy ani żadnych zapisków dotyczących lokalizacji arki. Kwiecisty raport księcia Nouri zamyka relacje o znalezieniu arki. Dziewiętnaste stulecie było najbardziej znaczące dla poszukiwaczy arki Noego. W tym wieku wielu alpinistów zdobyło szczyt góry Ararat. Na wysokości 4000 metrów znaleziono poddane ręcznej obróbce drewno. Ponadto z tego okresu pochodzi pierwsze oficjalne potwierdzenie przez rząd turecki odkrycia arki Noego. Wreszcie wiek XIX jest szczególnie intrygujący ze względu na próbę zniszczenia arki przez niewierzących naukowców.