Dalsze ekspedycje

Doktor Parrot na szczycie wbił mały krzyż na pamiątkę swojego wyczynu. Wieść o jego sukcesie zainspirowała dziesiątki innych do podjęcia prób wspinaczki na górę Ararat. Wielu chciało znaleźć albo podważyć istnienie arki Noego.W roku 1835 Karl Behrens dotarł na szczyt i potwierdził obecność krzyża doktora Parrota, ale jemu również nie udało się zlokalizować arki. Jego wspinaczka została poświadczona przez Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne. Dr Hermann von Abich, niemiecki geolog i profesor mineralogii, także z uniwersytetu w Dorpacie, dotarł na szczyt 29 czerwca 1845 roku po trzech nieudanych próbach. Obecnie jego imię nosi wschodni wierzchołek, podobnie jak dwa górskie lodowce – Abich I i Abich II. Dr Abich początkowo najwyraźniej nie szukał arki. Wspiął się na Ararat raczej po to, aby przekonać się, czy ze szczytu są widoczne w dzień gwiazdy i planety. W roku 1850 rosyjski oficer, pułkownik Chodźko, zdobył szczyt na czele dobrze zorganizowanego sześć- dziesięcioosobowego zespołu. Jego celem było systematyczne przeszukanie góry i znalezienie arki, jednakże z powodu niesprzyjających warunków pogodowych ekspedycja została zmuszona do opuszczenia partii szczytowych i zrezygnowania z planów szeroko zakrojonych poszukiwań. Według badacza Araratu Fernanda Navarry, gdzieś między rokiem 1852 a 1870 Napoleon III wysłał ekspedycję, która miała skoncentrować się szczególnie na poszukiwaniu arki. Pewien Francuz doniósł Navarze, że jego dziadek brał udział w tej wyprawie, podczas której znaleziono tajemniczy kawałek drewna. Niestety, nie wiadomo, jakie były dalsze losy znaleziska.