Umiejscowienie potopu

W roku 1650 James Ussher, irlandzki historyk zajmujący się chronologią bez pomocy komputerów umiejscowił potop w roku 1348 p.n.e. W oparciu o dzisiejszą astronomiczną technikę komputerową jesteśmy w stanie dokładnie określić, ż,e do potopu doszło w 2345 r p.n.e. i pierwsze krople deszczu spadły 14 maja. Możemy potwierdzić wszystkie wypadki towarzyszące potopowi dzięki zaćmieniu słońca, które miało miejsce 16 maja 2344 r p.n.e. – kiedy Noe trzy dni po opuszczeniu arki obserwował tęczę na niebie.
Faultisch mówi, że po komputerowym dopasowaniu danych chronologicznych potopu Noego do danych astronomicznych, wylania się następujący scenariusz (załóżmy, że opowiada Noe):Zakończyliśmy ładowanie arki 12 maja 2345 roku przed Chrystusem, i w sobotę, 13 maja, odpoczywaliśmy. Deszcz zaczął się 14 maja i padał do pierwszego dnia lata. Nie widziałem skrawka lądu przez sześć miesięcy, ale w pierwszy dzień zimy dostrzegłem szczyt górski. Woda ciągle opadała i pierwszego dnia wiosny wyszedłem, by zobaczyć suchy ląd. Był to również pierwszy dzień nowego roku 2344. Po wypuszczeniu ptaków zdecydowałem się opuścić arkę w dzień rocznicy zaokrętowania. W niedzielę 13 maja uczyniłem to. Zbudowałem ołtarz dla Boga i rankiem 16 maja złożyłem pierwszą ofiarę. Gdy słońce wstało, księżyc przysłonił jego tarczę. Widok na wschodnim nieboskłonie był przerażający, ale na zachodzie pojawiła się piękna tęcza. Niektórzy uczeni sądzą, że potop zaczął się i skończył w miesiącu zwanym obecnie listopadem. Wiele kultur na całym świecie uznaje Dzień Zmarłych, który początkowo był przypomnieniem zniszczenia życia na ziemi przez potop. Listopadowe święto może być wynikiem zmian, jakie zaszły w tradycji chrześcijańskiej, tak jak Boże Narodzenie jest obchodzone 25 grudnia, chociaż prawdopodobnie Jesus przyszedł na świat wiosną.