Uniwersalna opowieść

Potop Noego jest jedynym wydarzeniem, które występuje w ustnych przekazach czy źródłach pisanych u prawie wszystkich społeczeństw. Jest ostatnim wspólnym wydarzeniem w historii wszystkich nacji. Oponenci, którzy twierdzą, że rozpowszechnienie historii potopu jest dziełem chrześcijańskich misjonarzy, nie potrafią wyjaś-nić, dlaczego inne wydarzenia czy historie z Biblii nie zyskały tak uniwersalnego zasięgu. Jeśli tradycja potopu na całym świecie wyrosła z nauk misjonarzy, można by przyjąć, że odnajdziemy także różne warianty historii Jonasza i wieloryba, nakarmienia pięciu tysięcy ludzi przez Jezusa czy wielu innych historii ze Starego i Nowego Testamentu. Potop Noego wybija się jednak, ponieważ ośmioro członków rodziny Noego było jedynymi ludźmi ocalałymi z tego unikatowego kataklizmu. Historia potopu jest ich osobistą historią. Tych osiem osób przekazało ją swoim dzieciom, a one swoim potomkom – chociaż już nieco zmienioną – i tak przez pokolenia dotarła ona do wszystkich zakątków Ziemi. Według historyków i antropologów kulturoznawców, opowieści o potopie można doszukać się w 217 różnych kulturach na całym świecie. Na przykład w społeczeństwach Środkowego Wschodu i Afryki istnieje 17 tradycji potopu; na wyspach Pacyfiku 38; na Dalekim Wschodzie 21; w Europie i Azji 34; wśród Indian Ameryki Północnej 58 przekazów dotyczących potopu, w Ameryce Środkowej i Południowej jeszcze więcej.