Długowieczni ludzie

Jedną z naprawdę istotnych kwestii wynikających z biblijnych przekazów jest to, jak Noe mógł żyć prawie przez tysiąc lat? Niemożliwe, twierdzą sceptycy. Możecie być zdziwieni racjonalnym wyjaśnieniem.Wielu ludzi kwestionuje wiarygodność Biblii – mówi dr Jonathon Henry, dziekan wydziału nauk przyrodniczych na Tennessee Temple University – kiedy czytają, że przed potopem średnia długość życia wynosiła 872 lata w porównaniu z naszymi 72. A przecież poza biblijnymi istnieją inne dokumenty, takie jak spisana pismem klinowym „Lista królów Sumeru i Akadu”, które informują o podobnej długości życia wymienianych władców. Słynna sumeryjska „Lista królów” (sprzed około 2000 lat p.n.e.), na marginesie nawiązująca do potopu, wymienia ośmiu władców, z których każdy miał panować przez średnio 30 000 lat przed potopem. „[Potem] potop przykrył [ziemię]”. Po potopie panowanie królów było dużo krótsze.Już długość życia Noego (950 lat) jest niewiarygodna, ale fakt, że królowie żyli 30 000 lat, wydaje się kompletnie nieprawdopodobny. Ale istnieje wyjaśnienie tego fenomenu. Według starożytnej sumeryjskiej „Listy królów”, zachowanej na tabliczce Weld-Blundella, ośmiu przedpotopowych władców panowało nad miastami niższej Mezopotamii: Eridu, Badtibira, Larak, Sippar i Szurupak, przez fenomenalnie długie okresy. Najkrótszy liczy 18 600 lat, a najdłuższy 43 200 – pisze w swoje sławnej książce Archaeology i the Old Testament Merrill F. Unger.