Potop na glinianych tabliczkach

Trzy różne historie potopu zachowały się na babilońskich glinianych tabliczkach z pismem klinowym – i wszystkie ściśle odpowiadają biblijnej historii. Niektóre z tych tabliczek zostały odnalezione w starożytnej bibliotece króla Asurbanipala w Niniwie.
George Faber w swojej książce Origin of Pagan Ido- latry opublikowanej w Londynie w 1816 pisze:Bardzo duża część pogańskiej mitologii zaczyna się historią potopu, a u wielu z licznych starożytnych nacji zachowały się prawie dosłowne przekazy uniwersalnego potopu, które w cudowny sposób łączą się z historią podaną przez Mojżesza. Badałem historią wielkiego potopu w językach i kulturach całego świata – mówi dr Charles Berlitz, autor ponad 200 książek, jeden z piętnastu najwybitniejszych lingwistów świata, który sam włada dwudziestoma pięcioma językami. – Motyw potopu pojawia się nie tylko w chrześcijańskiej Biblii, ale również w Koranie, biblii islamu. Opowiedziana jest tam historia Noego – „Nuha” w arabskim – który uciekł przed potopem i ocalił swoją rodzinę. Wszystkie przestudiowane przeze mnie historie potopu są praktycznie identyczne, niezależnie od języka – czy to w perskim, babilońskim, asyryjskim, chińskim czy san- skrycie. Jedyną rzeczą, która się zmienia, jest imię Noego, ale wątek historii pozostaje taki sam. Jest to fenomenem na skalę światową. W książce The Lost Ship of Noah dr Berlitz pisze: Wśród starożytnych nacji i plemion istnieje ponad 600 wersji tej legendy, i była ona opowiadana przez tysiąclecia we wszystkich częściach świata. Różnice w przekazach, jak można się spodziewać, polegają głównie na regionalnych modyfikacjach, takich jak opis arki, przyczyny gniewu niebios, sposób wyboru tych, którzy mają zostać uratowani, a nawet możliwość powtórnego nadejścia tego wydarzenia.